De muziekvereniging: een groep mensen die met elkaar muziek maakt.

Maar is dat alles? Een muziekvereniging is zoveel meer dan dat. Muziek verbindt mensen. Mensen met diverse achtergronden, opleiding, leeftijd of werk vinden elkaar in het spelen van muziek. Daarnaast is muziek ook goed voor de ontwikkeling van de hersenen. Musiceren draagt bij aan de ontwikkeling van het empathisch vermogen, maar kan ook stress verminderen en je persoonlijke stemming verbeteren. Door samen te spelen is er veel sociaal contact en samen maak je iets moois. Het brengt jong en oud bij elkaar.
Maar waarom gaan veel verenigingen ten onder door een gebrek aan leden? Wat maakt dat er in de huidige maatschappij weinig plaats lijkt te zijn voor muziekverenigingen? Waarom is het zo moeilijk om (jeugd)leden enthousiast te maken en te houden voor de vereniging?

Allereerst denk ik dat we momenteel in een maatschappij leven waar we gemakzuchtig zijn geworden. Aan de kant van de leerling/muzikant: lukt het niet? Heb je even geen tijd? Vind je het even niet zo leuk meer? Dan stop je er toch mee en ga je toch wat anders doen, er is tenslotte genoeg te doen. In plaats van te achterhalen waarom het niet meer lukt en hier een oplossing voor te zoeken. Dit ligt in het geval van leerlingen deels bij de ouders, maar ook bij de docent en niet in de minste plaats bij de vereniging zelf.

Maar ook de tijd waarin we leven eist een snel en druk leven. Het draait allemaal om het eigen ego. Veel te vaak zien we dat er maar een klein clubje binnen de vereniging de taak op zich neemt om leden bij de vereniging te krijgen en te houden. We kennen ze allemaal wel binnen de vereniging. De mensen die een paar dagen per week bezig zijn met het bedenken hoe de vereniging nog mooier/beter/leuker kan worden. De mensen die in allerlei commissies zitten veel dingen bedenken en organiseren. En daarnaast heb je ook nog de groep ‘doeners’ die zich vooral bezighouden met de praktische dingen. Het oud papier ophalen, de stoelen klaarzetten voor een repetitie, met podiumdelen sjouwen bij een concert, het instrumentarium bijhouden.

Maar deze kleine clubjes maken niet de vereniging, die maak je met zijn allen. Elkaar bij acties betrekken, maar er ook zeker zelf pro actief aan deelnemen als lid van de club. Een dag iets leuks doen met elkaar zonder muziek, om elkaar eens op een andere manier te leren kennen. Of juist die repetitiedag waarbij je allemaal je lippen stuk blaast, gezellig luncht met elkaar, nog meer muziek maakt en het afsluit met een gezellige borrel. Georganiseerd door een commissie of bestuur, maar waar je als lid ook wat voor moet doen door er te zijn en deel te nemen. Vraag ook eens op een repetitie hoe het met iemand gaat, feliciteer iemand met het behalen van een diploma, geef een schouderklopje bij een goed resultaat, biedt een luisterend oor in een mindere tijd, praat even bij over die ene bijzondere gebeurtenis. Of iemand nu al 50 jaar lid is, of net is begonnen, dat maakt niet uit. Juist dát maakt een vereniging. De verbondenheid die je met elkaar voelt. Het warme bad waar je in komt als je op de repetitie verschijnt, het enthousiasme, de betrokkenheid, allemaal onmisbare elementen in het fenomeen ‘muziekvereniging’ in een tijd vol egoïsme, hoge sociale eisen, stress en snel leven.

Kortom, het draait binnen een muziekvereniging niet alleen om muziek maken. Op welk niveau dan ook, een muziekvereniging is meer dan dat.

Wendela van Bruggen

Geplaatst in Geen categorie.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *